ไปนครปฐมมาอีกแล้ว ไปแล้วก็ให้รู้สึกดีๆ ทุกทีไป
รู้สึกว่าหัวแล่น รู้สึกว่ามันมีที่ให้เรามีชีวิตอยู่
ไม่ใช่แค่ที่ที่ให้เราวิ่งไปวิ่งมาเพื่อหาเงินแบบในกรุงเทพฯ

เริ่มจะทำใจได้แล้วกับการต่างคนต่างไป ... เราจะกลับมาเจอกันใช่ไหม
เจนบอกว่าเธอชอบที่จะมานั่งคุยแบ่งปันประสบการณ์กัน ว่าไปเจออะไรกันมาบ้าง
เธอบอกให้ฉันไปได้แล้ว ไปเร็วๆ เลย
นี่ไง ฉันมานั่งรอเธอ นั่งรอพี่ปิ๊กกับเจซี่ เราจะมานั่งคุยกัน
คุยกันเรื่อง 'อนาคต' ของพวกเรา

เธอบอกว่าฉันเหมือนกับห้องสมุด ที่เธอจะมาค้นหาแรงบันดาลใจไปสร้างงาน
รู้ไหม ฉันอยากจะสร้างงานบ้าง แต่ฉันทำไม่ได้ เหมือนกับมันไม่มีอะไรในตัว
เธอเรียนเต้นน้อยกว่าฉัน ทำไมเธอทำได้นะ ฉันเศร้าใจจัง
อ๋อ .. ละครสินะ ชีวิตของเธอเรียนละครมา ฉันเกือบจะเลือกเรียนแล้วมั้ยล่ะ
อิจฉาอีกแล้วสินะ ... แต่การที่เราอิจฉาใคร มันเป็นเพราะเราชอบคนคนนั้นไม่ใช่เหรอ
ฉันเคยบอกเธอไปแล้ว ทางตัวหนังสือ ที่ร้านทรูคอฟฟี่ ร้านประจำของเรา

ถ้าฉันจะสร้างงานสักชิ้น อะไรคือแรงบันดาลใจเหรอ
เพลง แนวคิด บทกวี ฯลฯ ทำไมฉันถึงไม่มีความมั่นใจอะไรเลย
ฉันอยากจะทำอะไรสักอย่าง สักที