คำตอบของสิ่งที่ฉันทำ...สัมผัส...เชื่อมโยง...inspired by รพินทรนาถ ฐากูร

I touch God in my song
as the hill touches the far-away sea
with its waterfall.

ฉันสัมผัสพระองค์ผ่านบทเพลงของฉัน
ดังเช่นภูผาสัมผัสทะเลไกลผ่านธารน้ำตก

รพินทรนาถ ฐากูร


--------------------------------------------------------------------------------


ชื่อของกวีผู้นี้ เคยได้ยินมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม
และไปได้หนังสือของท่านมาจากงานหนังสือที่ศูนย์สิริกิติ์
แต่ว่าด้วยวัย หรือประสบการณ์ หรืออะไรก็แล้วแต่
ทำให้ในครั้งนั้นอ่านงานของท่านไม่สู้จะรู้เรื่องเท่าไหร่
อ่านแล้วไม่ซึ้ง ไม่อิน ไม่รู้สึกรู้สาอะไร
จึงเก็บหนังสือของท่านไว้ในชั้นวางหนังสือเสีย

จนวันหนึ่งไม่กี่สัปดาห์ก่อน พี่เล็กที่เจอกันที่ INEB
ได้พูดถึงท่านรพินทรนาถ ฐากูรขึ้นมา
กระตุ้นใจให้กลับไปหยิบหนังสือของท่านมาอ่านอีกครั้ง
ระยะเวลาอาจห่างจากเมื่อครั้งก่อนไม่กี่ปี
แต่ความรู้สึกเปลี่ยนไปมากมาย
อ่านแล้ว...น้ำตาซึม...แต่ไม่ใช่เซื่องซึม
ก็ไม่จำเป็นนี่ที่น้ำตาจะต้องออกมาจากความทุกข์
หรือออกมาจากความปีติสุขเท่านั้น
แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนกับว่าความรู้สึกข้างในมันเต็ม
เต็มจนมันล้นออกมา ไม่ใช่ความสุข หรือความเศร้าใดๆ
เป็นความเข้าใจ เข้าใจที่ทำให้เห็นแสงสว่างกลางหัวใจตัวเอง
พูดไปก็คล้ายๆคนบ้า ก็คงต้องให้เกิดกับตัวเอง จึงจะเข้าใจ


--------------------------------------------------------------------------------


...ฉันสัมผัสพระองค์ผ่านบทเพลงของฉัน...

บทเพลงของฉัน....งานที่ฉันสรรค์สร้าง
อาจไม่ใช่บทเพลง แต่เป็นสิ่งที่หัวใจของฉันต้องการสื่อสาร
คืองานทุกอย่างที่ฉันได้ทำขึ้นจากสิ่งที่ฉันคิดและศรัทธา
เพื่อสื่อสารถึง "พระองค์"...พระองค์คือใคร พระองค์อยู่ที่ไหน
สำหรับฉัน พระองค์คือจิตวิญญาณสากลในตัวของฉันเอง
พระองค์อาจคือ พระเจ้า ความจริง เต๋า ปรมาตมัน ฯลฯ
สำหรับตัวฉันเอง ฉันเชื่อว่า คำเหล่านี้แท้จริงคือสิ่งเดียวกัน
แต่จะตีความอย่างไร สุดแล้วแต่จริตของแต่ละคน
อันเป็นสิ่งที่ควรแก่การเคารพความเชื่อของบุคคลนั้น

ประเด็นที่สำคัญยิ่งกว่า คืองานของฉันเหล่านี้
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ฉันเขียน เพลงที่ฉันเล่น
ท่วงท่าที่ฉันเคลื่อนไหว ลมหายใจที่ถูกกำหนด
หรืออะไรก็ตามที่ฉันคิดฉันทำ ประกอบ หรือประดิษฐ์ขึ้นมา
สิ่งเหล่านี้เองที่เชื่อมตัวฉันให้กลับไป "สัมผัส"
กับความรู้สึกข้างในของจิตใจฉันเอง
งานเหล่านั้นมีหน้าที่ในตัวของมันเอง
มันคือการสื่อสาร มันคือข้อความ
มันคือเส้นทางการเดินทางของฉัน...สู่ภายในจิตใจฉันเอง

ไม่ต่างจาก "ฉัน" ที่สัมผัส "พระองค์" ผ่านบทเพลง
ไม่ต่างจาก "ภูผา" ที่สัมผัส "ทะเลไกล" ผ่านธารน้ำตก
"ฉัน" สัมผัส "วิญญาณสากลภายใน" ผ่านงาน "ศิลป์" ที่ฉันแต่งแต้มไว้

ถึงตอนนี้...
ถามฉันสิ..ว่าฉันมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร
ถามฉันสิ..ว่าจุดมุ่งหมายของชีวิตฉันคืออะไร
ฉันออกเดินทางแล้ว เดินทางเข้าสู่ภายในของตัวฉันเอง
ฉันกำลังไปตามธรารน้ำตกเพื่อสัมผัสกับทะเลกว้างใหญ่
...ภายในใจของฉันเอง


--------------------------------------------------------------------------------



แต่ได้โปรดเถิด...
อย่าถามฉันเลยว่า...ฉันจะเชื่อมันไปอีกนานแค่ไหน
เพราะคำตอบนั้น ฉันไม่อาจรู้ได้เลย
...Only Time...