ยอมรับว่าเหงา และเศร้า
สิ่งต่างๆ อาจไม่เป็นไปตามที่เราใฝ่ฝัน
ใครจะได้ดังต้องการไปเสียทุกอย่าง
ชนะในเกมหนึ่ง มักต้องสูญเสียในอีกเกม
...เสมอไป...

ไม่อยากให้พี่ปิ๊กกลับเลย
อยากซ้อม อยากเต้น
วันพฤหัสวันสุดท้ายของการซ้อม
ไม่อยากให้มันผ่านไปเลย
อย่างมีชีวิตเช่นนี้ต่อไป
ไม่อยากตื่นมาสู่โลกของความเป็นจริง

ชีวิตคิดหลายเรื่อง
เศร้ามากกว่าสุข
อยากมีความฝันที่ชัดเจนด้วยตัวคนเดียว
ฝันที่เป็นของเราคนเดียว ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร

เหนื่อยใจพาให้เหนื่อยกาย
ไม่มีใครสนใจ
นิยามของเราแต่ละคนต่างกัน
แมลงจึงเหนื่อย

เรื่องของหัวใจเข้ามาพัวพันกับเรื่องเต้นอย่างช่วยไม่ได้
ชีวิตเรากำลังดำเนินไปสู่จุดไหนกันนะ

เมื่อคืนไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนสนุกดี
ใช้ชีวิตไม่มียาง
จะอายไปทำไม
ชีวิตจะได้สนุก
อย่าให้มีกรอบมาตีเส้น
แค่รู้อะไรถูกผิดก็พอแล้ว

เพ้ออะไรวะ ไม่หลับไม่นอน
พรุ่งนี้ซ้อมสิบโมงครึ่งไม่ใช่เหรอ
นอนเสียคนดี
ยังมีตัวเราเองอยู่เป็นเพื่อน
ทั้งในคืนนี้ และตลอดเส้นทาง

หลับตาผ่อนคลาย
กายจะผ่อนพัก
เรื่องราวหน่วงหนักจะจางหาย
จะอยู่เป็นเพื่อน ตราบแสงสว่างจะกลับมาอีกครั้ง
เป็นเพื่อนของตัวเอง

...คนดี อย่าเหงาเลย...