ยิ้มให้ความรู้สึก ประทับไว้เพียงบันทึก บนทางสายเดิม,
อนึ่ง เพียงลำพัง
อนึ่ง เพียงลำพัง
เพียงลำพัง
ลำพัง
...
ลำพัง
...


เพียงลำพัง ที่สองเท้าก้าวย่างไป
อาจเจอเพื่อนร่วมเส้นทาง
ชั่วครั้ง ชั่วคราว
แล้วแยกย้าย
เส้นทางชีวิต
ต่างคนต่างเดิน

จนกว่าวันหนึ่งจะพบใครบางคน
ที่เกิดมาเป็นคู่ชีวิต ที่จะได้ "ใช้ชีวิต" ร่วมกัน

มิใช่แค่ใครคนหนึ่งที่เพียงชอบพอ
มิใช่แค่ใครคนหนึ่งที่เพียงมีคำพูดคุยห่วงใย
มิใช่แค่ใครคนหนึ่งที่เพียงคอยสนับสนุนให้กำลังใจ
มิใช่แค่ใครคนหนึ่งที่เพียงพากันไปกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง

แต่จะต้องเป็นใครอีกคนที่มีฝัน มีเส้นทาง มีเป้าหมายร่วมกัน
เป็นใครอีกคนที่มีความมุ่งมั่นที่จะก้าวไปถึงจุดนั้นพร้อมกันกับเรา
เป็นใครอีกคนที่เผชิญความยากลำบากร่วมกัน และจับมือกันลุกขึ้นได้ใหม่
เป็นใครอีกคนที่ผลัดกันปลุก ผลัดกันปลอบ ยามความทุกข์ท้อมาเยือน
เป็นใครอีกคนที่เข้าใจในความสำเร็จของสิ่งที่ทำ และมีคำชื่นชมจากใจ
เป็นใครอีกคนที่เป็นแรงบันดาลใจของกันและกัน และเดินเคียงข้างกันไปตลอดเส้นทาง

มันคือใครคนนั้น ที่ในชีวิตการเป็นนักเต้นนี้ ... หายากเหลือเกิน
ใครหลายคนพร้อมที่จะเข้ามา หากเส้นทางไม่เคยจะประกบแนบกันได้สนิท
และยังมีอีกบางคนที่เราอยากให้เขาไม่เพียงเดินร่วมเส้นทาง แต่อยากให้เดินเคียงข้างกันไปจนสุดทาง
แต่มันก็ไม่อาจเป็นจริงได้เลย

เหงา ... เหงาเหลือเกิน

ชีวิตนี้อาจได้พบเจอเพื่อนร่วมทาง
หากถึงที่สุดแล้ว ทางเส้นนี้ ... ก็จะยังมีแค่เรา
เรา .. ที่ต้องเดินไปคนเดียว

..รู้ไหม มันเหงาจับใจ..

Still dreaming that some day you ask me to go with you to chase our dream together.
It will never be, I know.