The Return to Innocence

เมื่อบทเพลงไหลเข้าสู่จิตใจ
พันธนาการจึงคลายออก
เมื่อนั้นจึงได้ยินเสียงจากภายใน
แม้กระซิบเพียงแผ่วเบา
แต่ไม่เคยหายไป
จึงกลายเป็นการสอดประสานกันของ
ท่วงทำนองแห่งลีลา
และความรู้สึกแห่งบทกวี

คือการเคลื่อนไหวไป
ตามจังหวะที่เร่งเร้าจากภายใน

คือการมุ่งหน้าสู่ความคุ้นเคย
อันแปลกหน้า

คือการเดินทางกลับสู่
ความไม่เดียงสา

คือการตามหา
ส่วนประกอบเดิมแห่งชีวิต

คือการเงี่ยฟังสรรพสำเนียง
แห่งสรรพสิ่ง

คือการรับรู้รับฟัง
เสียงเต้นของหัวใจ

…เสียงเพลงปลุกเร้า
หัวใจเต้นเป็นจังหวะ
รับรู้ รับฟังรับรสท่วงทำนอง

จมดิ่ง
กลับยิ่งไพศาล
นิ่งงัน
กลับยิ่งเคลื่อนไหว
รับรู้ รับฟัง
พลังที่กลับฟื้น

ยิ่งกว้าง
ยิ่งลึก
ยิ่งเปิด
ยิ่งได้ยิน
รับรู้ รับฟัง
จึงร่ายรำจากภายใน…

วันนี้เป็นครั้งแรก
ที่เราได้เอา piece สั้นๆ ของเรา
เพียง 4 นาที
ขึ้นเวที...

กับการ Choreograph ครั้งแรกในชีวิต
เราทั้งมั่นใจ และไม่มั่นใจ
ทั้งประหม่า ทั้งฮึกเหิม
ทั้งรู้สึกเหงา ทั้งสบายอิสระ
สับสนปนเปไปด้วยความกลัว
และกล้า...

ตอนนี้เหนื่อย เหนื่อยแบบหัวจะทิ่ม
แต่ก็ต้องเขียน เพราะรู้สึกว่าต้องเขียน
ชุดแสดงต้องเย็บอีกหน่อย แต่ถ้าไม่เย็บก็ไม่เป็นไรมั้ง
พรุ่งนี้ต้องพกผ้าปูไปด้วย น่าจะดี แต่ตอนนี้ขี้เกียจหา

กลัวชิบเป๋ง แต่เรารู้ว่านั่นคือดีที่สุดของเราแล้ว
จำได้ไหมที่พี่เตี้ยสอนว่า
จุดหมายปลายทางจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญ
ถ้าตลอดทาง เราได้เต็มที่กับมันแล้ว
ก็ใครว่าเราไม่เต็มที่ล่ะ

นั่นล่ะ คือการแสดงของเรา
นั่นล่ะ คือตัวของเราในขณะนี้
The Return to Innocence

ความเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาล
ลมหายใจที่เคลื่อนไหวเป็นวงกลมเดียวกับต้นไม้
นั่นล่ะ คือที่สุดของการเคลื่อนไหว
สวน เราเต้นในสวน...
เราผสานพลังของเราเข้าไว้กับต้นไม้ทุกต้น
ใบไม้ทุกใบ ผืนดินทุกเม็ด
ผืนน้ำทุกหยด...

เราคือหนึ่งเดียวกับจักรวาล เหมือนในตอนเริ่มต้น
แค่เราเริ่มเต้นเท่านั้น

The Return to Innocence

The dance brings me back,
again and again.
See, in the sky,
it is accepted - my spirit.
See, it flies into the sky.

See.
See it's dancing.
See.
Isn't me?

I'm dancing.