เราคือใคร

เราคือใคร
ต้นไม้ตรงระเบียงที่ฉันนั่งมองมันก็คงตอบไม่ได้

คนบางคนค้นพบหน้าที่ของชีวิตตั้งแต่ยังเล็กๆ
คนบางคนแม้เข้าวัยเกษียณแล้วก็ยังหาไม่เจอ
คนบางคนพบแล้วพบอีก พบอะไรที่ไม่เคยเหมือนเดิม
พบมากมายจนสุดท้าย สับสนไปหมด
เราเป็นคนแบบหลังสุด

หน้าที่ของแต่ละชีวิตมีอย่างเดียวหรือเปล่า
เมื่อความชอบมีมากกว่าหนึ่งอย่าง
เราจะบริหาร หรือประนีประนอมกับมันอย่างไร

ไม่ได้เต้นมาเดือนกว่าแล้ว ชีวิตมีความสุขดี
ไม่ได้ขาดอะไร แต่คิดวันข้างหน้าต่อไปไม่ออก
ตอนนี้เริ่มอยากหางานประจำทำ
แต่ก็ยังไม่ค่อยสะดวกเพราะขายังหักอยู่

อยากทำงานหนังสือ แต่ก็อยากเต้น
เพราะการได้อยู่บนเวทีคือความรู้สึกพิเศษสุด
ในขณะที่การได้ลองไปทำงานหนังสือ
ด้วยการดึงศักยภาพทั้งหมดที่เรามีออกมาใช้
มันทำให้เรารู้สึกว่าโลกที่เรายืนอยู่มันช่างน่าค้นหา

เป็นช่วงชีวิตที่สับสนมึนงงที่สุดอีกครั้งหนึ่ง
โต๊ะที่นั่งทำงานอยู่นี้ มีทั้งหนังสือมากมาย
แล้วก็รูปเมื่อตอนแสดงอัดขยายวางตั้งอยู่

นั่งมองมันแล้วถามตัวเอง
เราคือใคร