วันนี้เธอบอกว่าเธอจะไป

ฉันคิดว่าจะเป็นฉันเองเสียอีกที่ตัดสินใจไปก่อน

กลับกลายเป็นเธอ

เธอบอกว่าเธอไม่ไหวแล้ว

ฉันไม่เชื่อว่าเธอไม่มีความอดทน

แต่เธอคงมีแผนการอะไรที่เธอไม่อยากจะแชร์กับฉัน

จริงๆ ก็ชินนะ ชินแล้ว

เจ็บและชินไปเองนั่นแหละ

จริงๆ ก็ต้องขอบคุณเธอนะ

ถ้าเธอไม่ทำอย่างที่เธอทำกับฉัน

วันนี้ฉันคงฟูมฟาย ฉันคงจิตตกที่เธอจะไป

มันรู้สึกแปลก และฉันยังทำใจไม่ได้หรอก

แต่มันก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากทีเดียว

สิ่งที่เธอทำให้ฉัน "เข็ด"

มันก็ทำให้ฉันทำใจได้ ว่าถึงเวลาเราก็ต้องจากกันไป

เธอมีความฝันของเธอ ฉันมีความฝันของฉัน

แม้ความฝันของเราจะทาบทับไปด้วยกันไป

แต่เธอเองกลับไม่ต้องการ

ก็ไม่เป็นไร

ถ้าจะคบกันยาวๆ ฉันอยากให้เราอยู่ห่างๆ กันอย่างที่เธอต้องการมากกว่า

ฉันหมดแรงที่จะพยายามเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอแล้ว

แต่ฉันก็พยายามจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันจะเป็นได้แล้วกัน

ขึ้นอยู่กับฉัน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอ

Ms.Liong น่ารำคาญ และการทำงานที่นี่ไม่สนุก

แต่อย่างน้อยเราก็โตขึ้น เราว่านั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

และเธอเองก็เป็นส่วนหนึ่งของมันที่ทำให้ฉันโตขึ้น

ฉันยังเชื่อว่าเราจะยังต้องได้เจอกันอีก

ไม่กล้าถามว่ากลับเมืองไทยแล้วจะเป็นยังไงต่อไป

ยังนึกความรู้สึกไม่ออกในยามที่ฉัน เธอ และน้องเก่งไปนั่งด้วยกัน

จะรู้สึกยังไงนะ

การอยู่ไกลกันอาจจะดีตรงที่

อย่างน้อย ฉันก็มีโอกาสบอกว่า

ฉันคิดถึงเธอ

.....

ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะเดินไปต่อไหวไหม

ฉันจะไหวไหม ถ้าไม่มีเธอคอยผลักคอยดัน

ฉันจะไหวไหม ถ้าต้องเดินคนเดียว

ฉันไม่รู้ว่าฉันจะสู้ไปทำไม สู้ไปเพื่อใคร

อย่างไรก็ยังรักเธอ .. เกินกว่าเพื่อนคนหนึ่ง

รักมากเกินไปจริงๆ

รักจนฝากทุกอย่างไว้กับเธอ

ชีวิตฉันเคยอยู่ยังไงตอนที่ไม่มีเธอนะ

ฉันจำไม่ได้จริงๆ

ฉันจะเดินคนเดียวบนทางเส้นนี้ต่อไปไหวหรือ

ฉันไม่แน่ใจ